The dOGS |
club: Café Revue band: The dOGS |
© Rootsville 2017 |
review & photo: Freddie |
|
Who let 'The dOGS' out? Met die vraag op de lippen ging het op de laatste vrijdag van maart richting Leuven. Niet zo evident als je weet dat deze universiteitsstad belegerd wordt door duizenden studenten. Een integratie met deze volgende generatie van politiekers en anderen feestende beesten wordt alsmaar moeilijker doordat de talrijke controles van het binnen- en buitenrijden en het meer en meer auto vrijmaken van deze stad het centrum haast onbereikbaar maakt voor de niet Om verder te gaan op de eerste vraag, dat zijn kroegbazen Niko en Katrien. En het is niet omdat Katrien een doorwinterde rockabilly chick is dat de deur hier in 'café Revue' niet openstaat voor andere strekkingen in onze muzikale cultuur. 'The dOGS' zijn een trio dat bestaat uit frontman 'Jan Willem Wellinghoff' en die kan je best als globetrotter beschrijven want hij werd geboren in Nederland maar groeide op in Engeland, en na een stukje van de wereld te hebben gezien belande hij uiteindelijk in België en om preciezer te zijn in 'de' Limburg. Daar richtte hij samen met zijn kompanen Dries en Bart 'The dOGS' op. Op het 'www' circuleerden al een tijdje best wel aardige clips en dus werd mijn honger nog meer aangewakkerd. Een nacht vol geciviliseerde 'rock' te midden van Leuvense studenten, het zal weer wat gaan worden. Toch ook een meevaller want volgens de reclame is het hier in 'Café Revue' iedere dag van 03 tot 10PM 'Happy Hour' in de vorm van een 'Stella' voor 1,5€ ;-). Aangekomen hoorde ik al onmiddellijk een 'Klakson' toeteren en zat Dirk Hellemans van de gelijknamige blues club al in het gezelschap van een 'Leuvense blonde'. Nu was er nog plaats in Een dik uur en al wat 'Stella's' later konden die van 'The dOGS' eraan beginnen met 'Hellhound'. Stevige ol'school rock en de ietwat oudere generatie van studerende of blijven plakkende studenten begonnen binnen te sijpelen. Let the show begin dachten Niko en Jan-Willem en een goede verstaander heeft maar een half woord nodig. De 'patron' van deze 'live' tempel dacht even dat hij Arthur Brown was en met de uitdrukking op zijn wezen van 'I Am The God of Hellfire, and I Bring You Fire' toverde hij de toog zowaar in vuur en vlam. Op de 'rustige' tonen van 'Shanghai Express' trok de zanger met zijn knalrode 'Gibson' zich als volleerd machinist op gang en kwam zo de show te stelen midden het vuur en de frisse pinten. De interactie met de aanwezigen ten goede komend. 'Met 'Run Trough The Jungle' was de fun er even af en namen die van 'The dOGS' een kleine pauze.
De tweede set begon met 'Drunk Rising' wat rekening houdend met de sfeer hier niet zo moeilijk is, dus toch maar eens een collaatje. Hoogstandje kwam er met 'Shotgun Blues' en met het allerlaatste spirituele vocht werd het nogmaals burnin' hell. Bij 'Take Me Back To Rock 'n Roll' zagen we bij Katrien een 'smile' verschijnen maar dit was uiteraard een ander soort rock 'n roll, this was a bikers' fest. Met 'Crossroads' kwam het einde in zicht en bij mij 'The Clash' met de vraag 'Shoul I Stay Or Should I Go'. Dirk kon als gegoede burger zijn madam opbellen voor een taxi en ik verdween incognito na het betalen van een gepeperde parking rekening in de nacht. Eindconclusie, straffe rock in een straffe kroeg!
more and larger pics on |
dit mekka van de studenten en dus werd het een beetje keuvelen over het aankomende blues programma. Die van 'The dOGS' moesten hun instrumenten en andere attributen zowat van aan de 'stoezze' aanleveren om de groenen een plezier te doen, maar alles voor de cultuur hé! Moest het een playbackende Vlaamse BV zijn lag hier zonder fout een rode loper op de markt maar helaas niet voor onze Bessie en Lassie.
